دندان پزشکی

یک روش دندانپزشکی موفق به ابزار دندانپزشکی با کیفیت بالا نیاز دارد. متخصصان دندانپزشکی از این ابزار برای درمان و تشخیص بیماری استفاده می کنند. تعداد زیادی از تجهیزات دندانپزشکی برای مراقبت از بیمار ضروری است و تعدادی برای اهداف تشخیصی در معاینه اولیه دندانپزشکی و شناسایی بیماری مورد استفاده قرار می گیرند، در حالی که بقیه برای روش های درمانی استفاده می شوند. وسایل دندانپزشکی معمولاً از فولاد ضد زنگ ساخته می شوند که می توانند در اتوکلاو استریل شده و برای بیماران مجددا استفاده شوند. استریلیزاسیون از آلودگی متقابل جلوگیری می کند اما استفاده مکرر از ابزارها کارایی آن ها را کاهش می دهد. نوع دیگری از ابزار مورد استفاده کیت های یکبار مصرف می باشند. این ها برای یک بار استفاده ساخته شده و سپس دور انداخته می شوند.

انواع وسایل دندانپزشکی

وسایل دندانپزشکی می تواند ابزار دستی و ابزار چرخشی باشد. ابزارهای دستی دارای سه قسمت اصلی شامل دسته، ساق و سر هستند. بسته به ابزار مورد استفاده، سر را می توان برش داد و همچنین بدون برش استفاده نمود. ابزارهای چرخشی ابزارهایی با سرعت بالا یا کم سرعت مانند فرزهای دندانی هستند. در ادامه به بررسی انواع این تجهیزات بر اساس نوع کاربردشان می پردازیم.

Ø      ابزار تشخیصی:

ابزار تشخیصی شامل سه ابزار پرکاربرد است و شامل آینه دندانپزشکی، اکسپلورر و موچین می باشد. ابزارهای تشخیصی ابزار اصلی در دندانپزشکی هستند.

1. آینه دندان

آینه دندان یک ابزار ضروری برای اهداف تشخیصی و همچنین درمانی است. این به دندانپزشک کمک می کند تا ساختار دندان را ببیند و به جمع شدن گونه، زبان و ساختار دهان در طول درمان دندان کمک کند. می تواند یک طرفه یا دو طرفه باشد. آینه دید مستقیم و غیر مستقیم ساختارهای دهان را فراهم می کند. آینه مقعر دندان را بزرگ کرده و درمان دندان را آسان و دقیق می کند. برخی از آینه ها دارای سر قابل جدا شدن هستند که پس از چندین بار استفاده قابل تعویض است.

2. کاوشگر:

Explorer دارای سر دو طرفه قلابی است. یکی از ابزارهای مهم تشخیصی بوده و انتهای شارپ ابزار می تواند به تشخیص پوسیدگی کمک کند و ساختار دندان ناهموار را رد کند. همچنین در طول درمان ریشه برای شناسایی کانال ها مفید است. باید با احتیاط روی دندان پوسیدگی استفاده شود زیرا می تواند باعث قرار گرفتن در معرض دندان شود. دندانپزشکان از این ابزار برای بررسی دندان ها از نظر تارتار، پوسیدگی، فورکاسیون و سایر بی نظمی های دندانی استفاده می کنند.

3. موچین:

مجموعه تشخیصی برای قرار دادن رول های پنبه ای و رسیدگی به بافت های نرم استفاده می شود. موچین یکی از اجزای مهم مجموعه تشخیصی است.

Ø      ابزار جراحی

فورسپس جراحی برای برداشتن دندان استفاده می شود. آن ها با توجه به کاربردشان در اشکال مختلف موجود هستند. سر دارای منقارهای فک مانند برای گرفتن ساختار دندان است. دسته فورسپس گرفتن آسان و راحت را ارائه می دهد که برای اعمال نیرو ضروری است. فورسپس را می توان پس از استریل کردن مجددا استفاده کرد. شکل فورسپس متفاوت است و به دندانی که باید برداشته شود بستگی دارد. فورسپس استخراج برای بچه ها از نظر اندازه و شکل کوچکتر است و دندان های شیری را از بین می برد.

در روش های جراحی دهان از ابزارهای خاصی از جمله جمع کننده و الواتور استفاده می شود. کیت الواتور شامل انواع مستقیم و منحنی است. این ابزار به درخشندگی ساختار دندان و دیده شدن محل جراحی کمک می کند. برای حذف ساختارهای ریشه بیشتر از مدل سر کوچک استفاده می شود. الواتور پریوستال به بالا بردن بافت نرم در جراحی دهان کمک می کند. این ابزارها نیروهای کنترل شده ای را به ساختار دندان وارد می کنند و از آسیب تصادفی به ساختار تنظیم شده بافت های دهان جلوگیری می کنند. suction tip نیز در دسته جراحی قرار می گیرد جهت مکش با سرعت بالا برای خون و حجم آهسته برای خارج کردن بزاق.

1. فورسپس

همانطور که در بالا ذکر شد، فورسپس برای گرفتن اشیا است. بنابراین مهمترین چیزی که در این ابزار باید به خاطر بسپارید کلمه extract است که به معنای کندن یا بیرون کشیدن می باشد. به عبارت کوتاه، عملکرد بیرون کشیدن انبر برای برداشتن دندان است.

2. الواتور دندانپزشکی

دندانپزشکان از الواتور دندانی به عنوان تکیه گاه برای کشیدن دندان استفاده می کنند. وظیفه اصلی الواتورهای دندانی بلند کردن دندان ها در حفره قبل از کشیدن دندان برای جلوگیری از آسیب به محل کشیدن دندان است.

Ø      ابزارهای عملیاتی

روش عمل در دندانپزشکی شامل پر کردن دندان است. حفره روی سطح دندان با مواد پرکننده خاص پر می شود. ابزار شامل قرار دادن پر کردن، تراکم، و آماده سازی حفره است. ابزار پرکننده کامپوزیت از ماده خاصی ساخته شده است که از چسبندگی مواد ترمیم کننده جلوگیری می کند. کیت کامپوزیت دارای ابزار پلاستیکی و ابزار تکمیل است. این ابزار می تواند تغییرات دمای بالا را با تغییر ابعاد تحمل کند.

Ø      ابزارهای چرخشی

ابزارهای چرخشی ابزارهای دندانپزشکی با سرعت بالا هستند که با استفاده از برق هدایت می شوند. این شامل فرزهای پرسرعت و ابزار تکمیلی است. ابزارهای مکانیکی برقی و توربین هوایی کوچک در دندانپزشکی به هندپیس معروف هستند. چهار نوع رایج هندپیس وجود دارد: سرعت بالا، سرعت کم، مستقیم و پیشگیری. انواع هندپیس ها قطعات کوچک را در یک chuck می گیرند. اینها عبارتند از فرزهای برش دندان، دیسک های پولیش درشت و ریز. این هندپیس ها توسط هوای فشرده برای سرعت های بالا و یا توسط یک موتور الکتریکی جداگانه برای سرعت های پایین تر هدایت می شوند.

1. هندپیس های با سرعت بالا معمولا فرزهای دندانی را بیش از 180000 دور در دقیقه (rpm)می چرخانند. هندپیس های پرسرعت به دلیل سرعتی که دارند روی دندان گرما ایجاد می کنند و در حین کار از خنک کننده ای مانند آب برای خنک کردن دندان استفاده می کنند. هندپیس های پرسرعت همه کاره هستند و بسته به فرز انتخابی می توانند برای برش ساختار دندان، استخوان آلوئول و مواد ترمیمی استفاده شوند.

2. هندپیس های سرعت آهسته بین 600 تا 30000 دور در دقیقه کار می کنند. از آنجایی که این هندپیس ها کندتر کار می کنند، به فرزهایی با سطوح برش تیزتر و فلوت دار نیاز دارند. این هندپیس ها معمولاً برای فرزهایی که برای برداشتن پوسیدگی دندان و ترمیم های پولیش طراحی شده اند، استفاده می شوند. آن ها یک "annoyance factor" بالاتری دارند. این به این دلیل است که ارتعاشات بیشتری با چرخش کندتر فرز ایجاد می شود.

3. هندپیس های پروفیلاکسی، هندپیس های سرعت آهسته اصلاح شده هستند. عملکرد چفت سر هندپیس برای دریافت برس های پروفیلاکسی نوع پیچی اصلاح شده است.

4. هندپیس های مستقیم معمولاً در آزمایشگاه های دندانپزشکی استفاده می شوند. بدنه مستقیم آنها اجازه می دهد تا فرزهای بزرگتری برای برش مواد و وسایل طراحی شده باشد.

هندپیس ها با استفاده از پدال پا و کنترل سرعت توسط یک پنل دیجیتالی کار می کنند.

5. فرز

فرزها از فولاد ضد زنگ با سرهای الماسی ساخته شده اند. چند فرز کاربید وجود دارد که برای برش استخوان استفاده می شود. فرزهای الماسی در اندازه ها و اشکال مختلف موجود هستند. فرزهای گرد به از بین بردن ساختار دندان و آماده سازی حفره کمک می کند. فرزهای مخروطی معکوس به آماده سازی کف حفره کمک می کنند. سایر ابزارهای چرخشی شامل فایل های چرخشی برای درمان ریشه می باشد.

Ø      ابزار ارتودنسی

درمان ارتودنسی به درمان نامرتب دندان ها کمک می کند و با اعمال نیرو موقعیت دندان را تغییر می دهد. انواع مختلفی از ابزار ارتودنسی از جمله فورسپس ابزار جدا کردن نوار، پنس پنبه ای، پروب مستقیم و اپلیکاتور وجود دارد. انبردست پنبه ای در حال حاضر هم برای قرار دادن رول های پنبه ای برای جداسازی و هم برای بازیابی داخل دهانی اجسام کوچک استفاده می شود. به همین ترتیب، سیم برش، همچنین به عنوان برش پین و لیگاتور شناخته می شود، با دو منقار مخروطی با انتهای ترمینال برش تیز متمایز می شود. نوک انتهای نوک تیز برای برش سیم های سطح کوچک (کمتر از 0.015 اینچ) و لیگاتورهای فولادی ضد زنگ استفاده می شود.

Ø      سایر ابزارهای دندانپزشکی

1. سرنگ آب هوا

سرنگ دندان یکی از رایج ترین ابزارهایی است که توسط دستیار دندانپزشک استفاده می شود. این اجازه می دهد تا هوا یا آب به داخل حفره دهان تزریق شود و می توان آن را در استفاده معمولی آن تشخیص داد زیرا دو لوله وجود دارد که از هر طرف با زاویه بیرون می آیند تا امکان تزریق مایع را فراهم کنند.

2. اجکتور بزاق

بزاق یک مایع طبیعی بدن است که اغلب می توان آن را در حفره دهان در طی اقدامات دندانپزشکی خارج کرد. این ابزار، مانند بسیاری از ابزارهای دیگر که توسط دندانپزشکان استفاده می شود، بزاق و آب دهان شما را در حین کار برمی دارد. مکش ایجاد شده توسط این ابزار، مایعات اضافی را که ممکن است در دهان شما جمع شده باشد، قبل از اینکه برای بیماران دردسرساز یا ناراحت کننده شود، می مکد.

اجکتورها ابزارهای دندانپزشکی ابزاری هستند که متخصصان دندانپزشکی از آن ها برای ارائه خدمات دندانپزشکی استفاده می کنند. این ابزارها به آنها اجازه می دهد تا بافت را برای دسترسی بهتر بصری در طول درمان یا در طول معاینه منظم دستکاری کنند. این مهم نه تنها به این دلیل است که به دندانپزشک اجازه می دهد تا کنترل بیشتری بر روی کاری که انجام می دهد داشته باشد، بلکه به منظور حفظ امنیت و آسایش شما در طول ویزیت نیز مهم است! بستن شدید لب های اطراف انژکتور بزاق برای از بین بردن مایعات دهان توسط دندانپزشک زمانی که بیمار از آن استفاده می کند توصیه نمی شود.

3. گیره برای دهان

به منظور سازگاری با ساختارهای مختلف دندانی در دهان، گیره ها در اشکال و اندازه های مختلف موجود هستند. آن ها همچنین در طیف وسیعی از روش ها مانند درمان ریشه استفاده می شوند.

4. گیتس و دریل دندانپزشکی

از پرکاربردترین تجهیزات دندانپزشکی که برای عصب کشی و اندو دندان استفاده می شوند، گیتس و دریل است. این وسیله برای باز کردن کانال ریشه ‌های دندان‌ کاربرد داشته و در برخی اوقات سرعت بسیار بالایی دارد. دریل‌های با سرعت 250 هزار دور در دقیقه برای تراش دادن و عصب کشی دندان می باشد.

5. سرنگ دندان پزشکی

سرنگ ‌های دندانپزشکی با سایر سرنگ‌ها در طول سوزن تفاوت دارند و به منظور تزریق بی‌حسی مورد استفاده قرار می گیرند.

6. دستگاه ساکشن دندانپزشکی

بدون تخلیه آب دهان و مایعات درون دهان، انجام عملیات درمانی غیرممکن است. از دستگاه ساکشن که قدرت مکش متفاوتی دارد به این منظور استفاده می‌شود. به جرأت می‌توان گفت که دستگاه ساکشن برای جراحی دندان و لثه بسیار پرکاربرد و حیاتی است.

7. آنگل

آنگل از سه قسمت تشکیل می‌شود: قسمت اول مربوط به هد بوده و دارای کارتیج است. بخش دوم محل ورود و خروج آب از مجرای آنگل می باشد و قسمت سوم نقش پوسته داشته و برای نگهداری متعلقات اطراف آن است. دور موتور این دستگاه قابل تنظیم است.

در یک نگاه اجمالی، طبقه بندی وسایل دندانپزشکی رایج بر اساس کاربرد عبارتند از:

1. معاینه:

Ø      آینه دهان

Ø      کاوشگر مستقیم

Ø      پروب های پریودنتال

Ø      موچین

2. تمیز کردن و جرم گیری پریودنتال:

Ø      جرمگیر داسی

Ø      مقیاس کننده های یونیورسال - قدامی و خلفی

Ø      مقیاس‌کننده‌های ناحیه خاص

3. برداشتن ضایعات پوسیدگی دندان و آماده سازی حفره:

Ø      Hand (spoon) excavators - بزرگ، متوسط، کوچک

Ø      اتریمر حاشیه لثه

4. قرار دادن و شکل دهی مواد پیشگیرانه و ترمیمی:

Ø      پروب تیموزین (ابزار قرار دادن آستر)

Ø      گان آمالگام

Ø      کندانسور (گاهی اوقات به عنوان پلاگگر نامیده می شود)

Ø      قیچی

5. حفظ مواد ترمیمی در هنگام قرار دادن و شکل دادن:

Ø      ماتریس ها و نگهدارنده ها

6. جداسازی دندان ها و کنترل رطوبت:

Ø      گیره و فورسپس سد دندانی

Ø      نگه دارنده رول پنبه ای

اغلب وسایل دندانپزشکی توسط دندانپزشکان در سراسر جهان به عنوان بخشی از درمان دندان ها و سایر نقاط دهان استفاده می شود و بسیاری از این موارد در حین انجام درمان هایی مانند پر کردن حفره ها یا برداشتن دندان های نهفته مشکل ساز کمک کننده می باشند.

 

دندان ها و لثه های سالم به طور مستقیم با سلامت جسمی کودک مرتبط است. از آنجایی که پوسیدگی دندان یک بیماری مزمن دهان در کودکان است، توصیه می شود تمام اقدامات لازم برای جلوگیری از پوسیدگی دندان و در نهایت ایجاد حفره دندان انجام شود. فلوراید یک ماده معدنی ضروری برای تقویت دندان‌ های شما و کودکان است. اکثر شهرها به همین دلیل به منابع آب شهر خود فلوراید اضافه می کنند. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها معتقد است که درمان های فلوراید آب جزو ده دستاورد برتر بهداشت عمومی در تاریخ معاصر است.

فلوراید یک مداخله مهم دندانپزشکی بوده که باعث ایجاد دندان های قوی و حمایت از مینای دندان سالم می شود. همچنین به مبارزه با باکتری های مضر پوسیدگی در دندان ها نیز می پردازد. فلوراید درمانی مزایای زیادی دارد که عبارتند از:

Ø      محافظت از مینای دندان

اثر فلوراید برای دندان در محافظت از مینای دندان کاملاً شناخته شده است. مینای دندان احتمالاً به دلیل مصرف برخی میوه ‌ها مانند لیمو، پرتقال و سایر نوشیدنی ‌ها است دچار حساسیت می شوند. خوشبختانه درمان های فلوراید برای کودکان از فرسودگی مینای دندان جلوگیری می کند که حساسیت دندان را کاهش می دهد. فلوراید درمانی، از عاج در برابر باکتری های تولید کننده اسید که در غیر این صورت می توانند این بافت ها را فرسایش دهند، محافظت می کند.

Ø      بازیابی مواد معدنی دندان

اسیدها، مینای دندان را از بین می برند و با از بین بردن مواد معدنی تشکیل دهنده دندان، ساختار دندان شما را نابود می کنند. کلسیم و فسفر دو ماده معدنی هستند که برای داشتن دندان های قوی و سالم ضروری هستند. فلوراید درمانی مواد معدنی از دست رفته را جبران کرده و سلامت دندان های کودک شما را بازیابی می کند. مطمئن شوید که به دنبال بهترین دندانپزشک کودکان هستید تا از طریق درمان ‌های منظم رمینرالیزاسیون به حفظ دندان‌ ها کمک کند.

Ø      جلوگیری از پوسیدگی دندان

هر فردی در دهان خود مقداری باکتری دارد. خوردن غذاهای سرشار از قند و کربوهیدرات باکتری ها را تشویق می کند تا اسیدی تولید کنند که به مینای دندان آسیب می رساند. بدون اقدامات مقابله ای مانند فلوراید درمانی، اسید موجود در دهان دندان های شما را می خورد و باعث آسیب شدید می شود. هنگامی که نوبت به پیشگیری و درمان حفره می شود، فلوراید درمانی بی رقیب است. در صورت دریافت فلوراید دندانپزشکی و استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید در خانه، خطر ایجاد حفره در خود را تا حد زیادی کاهش می دهید. ترکیب فلوراید درمانی برای حفره در رژیم مراقبت پیشگیرانه شما مهم است.

یک راه فوق العاده برای تکمیل فلوراید درمانی سالانه دندانپزشکی حرفه ای، استفاده از فلوراید تراپی در منزل است. چندین گزینه وجود دارد که بسته به سن، عادات و خطر پوسیدگی دندان به افراد مختلف، گزینه های متفاوتی توصیه می شود.

انواع فلوراید درمانی در خانه

فلوراید موضعی، بر روی دندان ‌های موجود در دهان تمرکز کرده و به مقاوم‌ تر کردن آن ‌ها در برابر پوسیدگی کمک می‌کنند. فلوراید این کار را با کاهش دمینرالیزاسیون، افزایش معدنی سازی مجدد و مهار متابولیسم باکتری ها انجام می دهند. دو نوع اصلی فلوراید تراپی در خانه برای کودکان وجود دارد.

1. اولین مورد نیازی به نسخه ندارد و هر کسی می تواند آن را انجام دهد. این به سادگی استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید دو بار در روز است. علاوه بر این، می توانید از دهانشویه ای استفاده کنید که حاوی فلوراید نیز باشد. این دو مرحله اضافی، فلوراید را به دندان‌های شما در بین بازدیدهای منظم دندان‌پزشکی می‌ رسانند.

Ø      خمیر دندان حاوی فلوراید

توصیه شماره یک ما برای فلوراید درمانی در منزل، استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید است. استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید دو بار در روز برای تمیز کردن دندان‌ ها باعث می‌شود که فلوراید همواره برای تقویت و محافظت در برابر پوسیدگی در دسترس باشد.

Ø      دهانشویه حاوی فلوراید

همچنین می توانید از دهانشویه های حاوی فلوراید استفاده کنید. همراه با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن معمولی دندان کودک را بشویید. این دهانشویه را می توان یک بار در روز استفاده کرد. از آنجایی که فلوراید مستقیماً روی دندان ‌ها اعمال نمی‌شود، مانند درمان با وارنیش فلوراید در مطب، خوردن و آشامیدن تا 30 دقیقه پس از استفاده از دهان‌شویه توصیه نمی ‌شود.

استفاده از گزینه های بدون نسخه برای تکمیل درمان های فلوراید حرفه ای به حفظ سطح فلوراید زیستی موجود در دهان کودک در طول سال کمک می کند. اطمینان حاصل کنید که کودکان خردسال را هنگام استفاده از محصولات بدون نسخه فلوراید تحت نظارت قرار می دهید تا مطمئن شوید که هیچ کدام از آن ها را نمی خورد. ADA استفاده از خمیر دندان حاوی فلوراید را برای کودکان زیر 2 سال یا دهانشویه فلورایددار برای کودکان زیر 6 سال توصیه نمی کند. این کودکان در معرض خطر بیشتری برای بلع این محصولات هستند.

2. نوع دوم درمان، فلوراید درمانی خانگی با نسخه است. دندانپزشک شما می تواند برای شما نسخه ای برای تهیه برخی از محصولات فلوراید که می توانید در خانه استفاده کنید، ارائه دهد. اگر به دلیل کمبود فلوراید در معرض خطر بیشتری برای ایجاد حفره قرار دارید، دندانپزشک ممکن است به شما یکی از محصولات زیر را پیشنهاد دهد:

Ø      Prevident: Prevident هم خمیر دندان و هم دهانشویه را با غلظت فلوراید افزایش می دهد.

Ø      خمیر دندان Clinpro 5000:این خمیردندان حاوی غلظت بالاتری از فلوراید و همچنین تری کلسیم فسفات است. تری کلسیم فسفات یکی دیگر از مواد معدنی است که به تقویت مینای دندان کمک می کند. همچنین می تواند لکه های سفید را معکوس کند.

Ø      MI PastePlus:این خمیری است که شما دو بار در روز روی دندان های خود می مالید. خمیر دندان نیست. اگر دندانپزشک شما این خمیر را تجویز کند، توصیه می کند که عادت های روزانه خود را در مسواک زدن و نخ دندان کشیدن با محصولات معمولی خود ادامه دهید.

دندانپزشک شما را در مورد استفاده صحیح از این مکمل ها راهنمایی می کند.

نحوه مسواک زدن و استفاده از فلوراید بر اساس سن

در هر سنی، به والدین توصیه می شود که به کودکان خود کمک کنند دندان های خود را به مدت دو دقیقه، دو بار در روز مسواک بزنند. این عادت خوبی است که می‌تواند برای والدین چالش ‌برانگیز باشد تا به رشد فرزندانشان کمک کنند، اما ارزش تلاش ‌هایی را دارد که در این مسیر انجام دهند. کودک شما نیز باید حداقل یک بار در روز از نخ دندان استفاده کند. در اینجا خلاصه ای از توصیه های متخصص مراقبت از دندان برای کودکان در هر سنی آورده شده است.

Ø      کودکان 3 تا 5 ساله باید به اندازه یک نخود از خمیردندان فلوئوردار استفاده کنند. برای جلوگیری از قورت دادن خمیردندان بر آن ها نظارت کنید. پزشکان توصیه نمی کنند که به آن ها آب بدهید تا با آن آبکشی کنند، مگر اینکه مطمئن باشید که آن ها می دانند چگونه با آن آبکشی کنند. غریزه طبیعی آن ها می تواند این باشد که به جای تف کردن، آب را بنوشند.

Ø      به طور کلی برای همه کودکان زیر 6 سال، کارشناسان شستشوی فلوراید بدون نسخه را توصیه نمی کنند. اگر کودک شما مایع شستشو را ببلعد، ممکن است سطوح بالاتر از حد توصیه شده فلوراید را بخورد. اگر کودک شما حتی در سن 6 سالگی هنوز نمی تواند به درستی آبکشی کند و تف کند، بهتر است صبر کنید تا کمی بزرگتر شود - هفت یا هشت سالگی.

برای همه نوزادان و کودکان، وارنیش فلوراید (که بیشتر به عنوان فلوراید درمانی شناخته می شود) نیز حداقل هر شش ماه یک بار مفید است، به خصوص کودکانی که به دلیل قرار گرفتن دندان هایشان در معرض خطر پوسیدگی دندان هستند. هنگامی که این فلوراید موضعی غلیظ روی دندان ها مسواک زده می شود، با بزاق تماس پیدا می کند. این خدمات را از پزشک اطفال، ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا دندانپزشک اطفال خود بخواهید.

پیروی از این توصیه ها بسیار مهم است زیرا پوسیدگی دندان در دوران کودکی بزرگترین عامل خطر برای ایجاد حفره در دندان های دائمی کودک شما است. محققان دریافتند که 59 درصد از افراد 12 تا 19 ساله حداقل یک حفره مستند دارند. اما به گفته مرکز کنترل بیماری، خمیر دندان حاوی فلوراید، پوسیدگی دندان کودکان را 15 تا 30 درصد کاهش می دهد. برخی از خطرات استفاده از فلوراید مانند فلوئوروزیس وجود دارد که می تواند باعث تغییر رنگ دندان شود. خطر ابتلا به فلوئوروزیس بیشتر در سن 8 سالگی از بین می رود.

عوارض جانبی فلوراید تراپی برای کودکان نوپا در منزل

همانطور که والدین ممکن است بخواهند از فرزندان خود در برابر حفره و پوسیدگی دندان محافظت کنند، باید اثرات مضر درمان فلوراید را مدنظر قرار دهند. اطمینان حاصل کنید که هنگام استفاده از فلوراید درمانی از راهنمای سازنده پیروی کرده تا بهترین نتایج را بدون هیچ گونه عوارض جانبی دریافت کنید.

همچنین با دندانپزشک کودکان مشورت کنید تا بتوانید بهترین توصیه ها را به دست آورید و اطمینان حاصل کنید که کودک شما به مزایای درمان های فلوراید دست می یابد. در اینجا برخی از عوارض جانبی رایج مصرف بیش از حد فلوراید تراپی آورده شده است:

 

1.       ایجاد لکه بر روی دندان

پوشش طولانی مدت فلوراید روی دندان ها ممکن است باعث ایجاد لکه شود که با تیره شدن دندان ها مشخص می شود. این را می توان به نوشیدن آب تصفیه شده با فلوراید برای مدت طولانی و مصرف غذاهای طبیعی غنی از فلوراید، مانند غذاهای دریایی و سایر سبزیجات، که توسط دندانپزشک درمان فلوراید توصیه می شود، نسبت داد.

2.       لکه های سفید روی دندان ها

اگر به اشکال خفیف‌تر ظاهر شوند، متوجه لکه‌های سفید روی دندان‌های کودکتان خواهید شد. هنگامی که فلوراید درمانی برای کودکان نوپا برای مدت طولانی استفاده می شود، این لکه های سفید کوچک می توانند به لکه های زرد یا قهوه ای تبدیل شوند.

3.       حالت تهوع و تعریق زیاد

فلوراید درمانی برای کودکان ممکن است در صورت مصرف طولانی مدت باعث تهوع و تعریق بیش از حد شود. این ممکن است در ظاهر خفیف باشد اما اگر اقدامی برای رفع آن انجام ندهید، ممکن است به سرعت جدی شود.

4.       مسائل مربوط به هموستاز استخوان

مصرف طولانی مدت فلوراید برای دندان ها ممکن است منجر به مشکلاتی در هموستاز استخوان شود. این ممکن است در استخوان های شکننده یا کم خونی و ریزش مو در طول زمان ظاهر شود. مطمئن شوید که برای دریافت بهترین توصیه و جلوگیری از هموستاز استخوان به دندانپزشک کودکان یا دندانپزشک مراجعه می کنید.

مراقبت های پیشگیرانه از دندان می تواند به کودک شما کمک کند تا دندان های محکم و سالمی داشته باشد. مراقبت های پیشگیرانه شامل کارهایی است که در خانه انجام می دهید مانند مسواک زدن و نخ دندان کشیدن و زدن فلوراید به دندان برای کودکان و نوجوانان. وقتی کودکان غذاهای شیرین یا نشاسته ‌ای مصرف می‌کنند، باکتری ‌های دهان، آن ها را هضم کرده و اسیدهایی تولید می‌کنند که مینای دندان را از بین می برند. هنگامی که مینای دندان فرسوده می شود، منجر به پوسیدگی دندان می گردد.

بهترین راه برای مقابله با چنین مواردی، جستجوی بهترین درمان های فلوراید برای کودکان است. درمان فلوراید دندانپزشکی با نفوذ به مینای دندان، ساختار دندان را تقویت می‌کند و آن را در برابر حملات اسیدی مقاوم‌تر می‌کند. علاوه بر این، فلوراید تراپی برای کودکان در منزل نیز می تواند دندان های کودک شما را قوی و سالم نگه دارد.

کودکان معمولاً در حدود 6 یا 7 سالگی دچار لق شدن دندان ‌ها می‌شوند. این زمانی است که دندان ‌های دائمی آن ‌ها شروع به فشار دادن از طریق لثه می‌کنند و باعث می ‌شوند که ریشه‌ های دندان‌ های شیری ‌شان لق شوند. با این حال، این مسئله در هر کودکی متفاوت است و برخی ممکن است زودتر یا دیرتر از دیگران دچار لق شدن دندان شوند.

توجه به این نکته مهم است که همه دندان های شیری به طور همزمان لق نمی شوند. روند از دست دادن دندان های شیری معمولاً طی چندین سال اتفاق می افتد، به طوری که برخی از کودکان اولین دندان خود را در سن 4 سالگی از دست می دهند و برخی دیگر آخرین دندان شیری خود را تا 12 یا 13 سالگی از دست نمی دهند. زمان شروع لق شدن دندان در کودکان می تواند تحت تأثیر عوامل مختلفی باشد:

Ø      ژنتیک: برخی از کودکان ممکن است از جدول زمانی مشابهی مانند والدین یا خواهر و برادر خود در مورد از دست دادن دندان های شیری پیروی کنند.

Ø      بهداشت دهان و دندان: اقدامات خوب بهداشت دهان، مانند مسواک زدن منظم و نخ دندان کشیدن، می تواند به حفظ سلامت و استحکام دندان های شیری کمک کند و به طور بالقوه روند لق شدن را به تاخیر می اندازد.

Ø      تغذیه: یک رژیم غذایی متعادل و غنی از مواد مغذی ضروری مانند کلسیم و ویتامین D می تواند رشد دندان های سالم را تقویت کرده و از دست دادن دندان های شیری را به تاخیر بیندازد.

Ø      فرآیند تحلیل ریشه: با رشد دندان های دائمی در زیر دندان های شیری، ریشه دندان های شیری به تدریج حل می شود. این فرآیند می تواند بر مدت زمانی که طول می کشد تا دندان لق شده در بیاید، تأثیر بگذارد.

دوره‌ای که کودکان هم دندان ‌های شیری و هم دندان ‌های دائمی دارند به مرحله دندان ‌های مختلط معروف است. در این مرحله، والدین باید عادات مناسب مراقبت از دندان را رعایت کرده تا از سلامت هر دو مجموعه دندان اطمینان حاصل کنند. معاینات منظم دندانپزشکی همچنین می تواند به نظارت بر پیشرفت رویش دندان و شناسایی مشکلات احتمالی در مراحل اولیه کمک کند. اکنون با جزئیات به بررسی کشیدن دندان لق می پردازیم.

مراحل کشیدن دندان لق

Ø      لق شدن یک دندان

مرحله 1: مصرف غذاهای ترد

غذاهای ترد بخورید. خوردن چیزی سفت و ترد یک راه عالی برای لق شدن دندان و کمک به بیرون آمدن آن بدون درد است. از کودک خود بخواهید غذاهای ترد مانند سیب، هویج و کرفس را بجود تا دندان او سریعتر بیرون بیاید. از کم شروع کنید و با تردترین غذاها کار کنید تا مطمئن شوید که بافت سفت آن باعث درد نمی شود. به عنوان مثال، ابتدا یک هلو یا گلابی سفت تر به آن ها بدهید. اگر کودکتان احساس کرد که دندان در حین جویدن لق می‌شود، از او بخواهید غذا را داخل یک دستمال بریزد و دندان را چک کند. اگر به طور تصادفی دندانی را قورت دادند با پزشک یا دندانپزشک تماس بگیرید. معمولاً هیچ دلیلی برای نگرانی وجود ندارد، اما ممکن است بخواهید در هر صورت با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

مرحله 2: طبق معمول مسواک بزنید و نخ دندان بکشید.

مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم ممکن است به لق شدن دندان کمک کرده و کشیدن آن را آسان تر کند. از کودکتان بخواهید روی ناحیه نزدیک خط لثه اطراف دندان لق تمرکز کند. به آن ها توصیه کنید از مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن بیش از حد سخت خودداری کنند تا دچار درد نشوند. سعی کنید حداقل دو بار در روز از کودک خود بخواهید تا این مراحل را انجام دهد. برای نخ دندان کشیدن حدود 46 سانتی متر از نخ دندان استفاده کنید و بیشتر آن را دور انگشت وسط یک دست و بقیه را دور انگشت میانی دست دیگر بپیچید. نخ را بین انگشت شست و سبابه نگه دارید و آن را بین دندان لق و دندان همسایه با حرکت عقب و جلو هدایت کنید.

مرحله 3: دندان را تکان دهید.

دندان را تکان دهید. هر چه دندان لق تر باشد، کودک شما هنگام بیرون آوردن آن درد کمتری احساس می کند. از کودکتان بخواهید در طول روز از زبان و انگشتان تمیز خود برای شل کردن دندان با حرکات تکان دادن ملایم استفاده کند. به آن ها توصیه کنید از کشیدن یا فشار زیاد دندان که ممکن است باعث درد شود، خودداری کنند. اگر کودک شما هنگام تکان دادن آرام دندان درد شدیدی را تجربه کرد، فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید، زیرا ممکن است نشانه عفونت یا تورم لثه باشد.

Ø      بی حس کردن و کشیدن دندان

مرحله 1: چیپس یخ بمکید.

تراشه های یخ را بمکید. یخ می تواند به بی حس شدن لثه های چسبیده به دندان کمک کرده و از درد جلوگیری کند. قبل از شروع تکان دادن یا کشیدن دندان، از کودک خود بخواهید تکه ای یخ را روی لثه های اطراف آن نگه دارد. استفاده از یخ در طول روز به مدت 10 به تسکین درد کمک می کند. از مکیدن مکرر تراشه های یخ خودداری کنید، هر 10 دقیقه یا بیشتر استراحت کنید. در غیر این صورت، یخ ممکن است به بافت لثه آسیب برساند.

مرحله 2: از ژل دندان استفاده کنید.

از ژل دندان برای بی حس کردن ناحیه استفاده نمایید. حفره دندان را با یک ژل بی حس کننده موضعی حاوی بنزوکائین بی حس کنید. در حالی که این محصولات برای تسکین درد رویش دندان در نوزادان طراحی شده اند، اما می توانند به تسکین درد کودکانی که دندان های لق دارند نیز کمک کنند. قبل از کشیدن دندان لق، کمی از ژل دندان را به لثه های اطراف دندان لق بزنید، طبق دستورالعمل های روی بسته بندی.

مرحله 3: دندان را بگیرید.

دندان را با گاز استریل گرفته و به آرامی بچرخانید. اگر فکر می‌کنید دندان به اندازه‌ای لق است که بیرون بیاید، از یک تکه گاز استریل برای گرفتن و چرخاندن آن استفاده کنید. این گاز به شما یا فرزندتان کمک می کند تا دندان را بهتر نگه دارید و کشیدن آن را آسان تر می کند. حرکات عقب و جلو و چپ به راست را انجام دهید تا دندان آزاد شود. این به برداشتن بافت موجود در اطراف دندان کمک می کند، بنابراین به راحتی بیرون می آید.

-          اگر در اولین تلاش دندان بیرون نیامد، گاز را با یک قطعه جدید جایگزین کرده و دوباره امتحان کنید (تا زمانی که درد نداشته باشید).

-          اگر کشیدن دندان درد دارد یا هنگام اعمال فشار خفیف تکان نمی خورد، تلاش برای بیرون کشیدن آن را متوقف کنید و به تکنیک های تکان دادن (خوردن غذاهای ترد، مسواک زدن، نخ دندان کشیدن و غیره) ادامه دهید.

-          اگر گاز استریل ندارید، به جای آن از یک حوله یا دستمال کاغذی تمیز استفاده کنید.

 

Ø      مراقبت های بعد و کاهش درد

مرحله 1: به لثه فشار وارد کنید تا خونریزی متوقف شود.

به لثه فشار وارد کنید تا خونریزی متوقف شود. فشار ملایم روی لثه های کودک با گاز استریل پس از کشیدن دندان می تواند درد را کاهش دهد و خونریزی را متوقف کند. اگر پس از کشیدن دندان لثه ‌های کودکتان درد می‌کند یا کمی خونریزی دارد، یک تکه گاز جدید بپیچید و آن را در فضای خالی بچسبانید.

-          فشار را تا زمانی که خونریزی متوقف شود ادامه دهید، که معمولاً در عرض چند دقیقه است.

-          هنگامی که خونریزی متوقف شد، لثه ها را از نظر تکه های دندان شیری بررسی کنید.

-          در صورت وجود، با دندانپزشک خود تماس بگیرید زیرا ممکن است باعث مشکلات دندانی در آینده شود.

-          اگر لثه فرزندتان به شدت خونریزی کرد، با دندانپزشک خود تماس بگیرید.

مرحله 2: دهانشویه و نی ها را به مدت 24 ساعت از کودک خود دور نگه دارید.

دهانشویه و نی ها را به مدت 24 ساعت از کودک خود دور نگه دارید. پس از کشیدن دندان، لخته خون در حفره دندان تشکیل می شود. این لخته باید در جای خود باقی بماند تا ناحیه بتواند به خوبی بهبود یابد. حداقل به مدت 24 ساعت از شستشوی دهان، نوشیدن از نی، یا انجام هر کار دیگری که شامل مکش یا شستشوی شدید است خودداری کنید.

از مسواک زدن یا نخ دندان کشیدن حفره دندان یا اطراف آن نیز خودداری نمایید. کودک شما همچنان باید مسواک بزند و نخ دندان بکشد، اما حفره خالی دندان را به حال خود رها کنید و از تکان دادن شدید خودداری کنید. برای جلوگیری از هر گونه درد یا درد بیش از حد، در 2 روز اول پس از کشیدن دندان به کودک خود با غذاهای نرم و با دمای اتاق تغذیه کنید.

مرحله 3: یک چای کیسه ای مرطوب را روی سوکت دندان قرار دهید.

یک چای کیسه ای مرطوب را روی حفره دندان قرار دهید. یک چای کیسه ای مرطوب نیز ممکن است به تسکین لثه های دردناک و تحریک شده پس از کشیدن دندان کمک کند. یک چای کیسه ای را به مدت 3 تا 5 دقیقه در آب داغ قرار دهید، سپس آن را از آب خارج کرده و بگذارید خنک شود. چای کیسه ای را بیرون بیاورید و آن را در مقابل حفره خالی دندان کودک خود نگه دارید. چای سبز به دلیل خواص ضد باکتریایی و شفابخشی که دارد بهترین گزینه برای استفاده است.

مرحله 4: یک مسکن بدون نسخه به کودک خود بدهید.

به کودکتان مسکن بدون نسخه بدهید. اگر کودک شما از درد در دهان خود شکایت دارد، به او یک مسکن برای کودکان بدهید. استامینوفن یا ایبوپروفن کودکان ممکن است برای کاهش درد آن ها کافی باشد.

-          اگر کودک شما برای جویدن یا بلعیدن قرص ها مشکل دارد، نوع شربت دارو را انتخاب کنید.

-          اگر مطمئن نیستید که باید به کودکتان مسکن بدهید یا خیر، برای هر سوالی با پزشک اطفال تماس بگیرید.

مرحله 5: اگر دندان بیرون نیامد به دندانپزشک مراجعه کنید.

اگر دندان بیرون نیامد به دندانپزشک مراجعه کنید. اگر دندان لق باعث درد شدید کودک شما شده یا در لثه های او گیر کرده است، فوراً با دندانپزشک خود تماس بگیرید. مداخله معمولاً مورد نیاز نیست، اما اگر دندان خود به خود بیرون نیاید ممکن است نیاز به روش های دندانپزشکی باشد. دندانپزشک می تواند از کمی بی حس کننده موضعی برای بیرون کشیدن دندان سرسخت استفاده کند تا کودک شما دردی نداشته باشد.

در برخی موارد، دندان ها ممکن است دارای کیست یا عفونت مانند گرانولوم در انتهای ریشه باشند. دندانپزشکان می توانند به طور حرفه ای عفونت را تمیز کرده و از بین ببرند تا از عوارض بعدی جلوگیری کنند. همچنین اگز شرایط لثه به گونه ای باشد که نیاز به جراحی داشته دندانپزشک می تواند از نخ بخیه مناسب مانندنخ بخیه سیلک استفاده نماید.

علائم رایج لق شدن دندان

چندین علامت رایج نشان می دهد که دندان آماده بیرون آمدن طبیعی است:

1.       سستی و تحرک

دندانی که آماده بیرون آمدن است احساس لق شدن و حرکت می کند. کودکان ممکن است هنگام تکان دادن دندان با زبان یا انگشتان خود متوجه این موضوع شوند. اگر دندان هنوز کاملاً لق نشده است، مهم است که به زور بیرون نیاورید، زیرا ممکن است باعث درد یا آسیب شود.

2.       تغییرات لثه

بافت لثه اطراف دندان ممکن است با فشار دادن دندان دائمی قرمز، متورم یا کمی ملتهب به نظر برسد. این یک بخش طبیعی از فرآیند است و باید پس از افتادن دندان شیری برطرف شود.

3.       رویش دندان دائمی

با لق شدن دندان شیری، ممکن است مشاهده کنید که دندان دائمی از پشت آن وارد می شود. دندان جدید معمولا بزرگتر و سفیدتر از دندان شیری خواهد بود. این نشانه خوبی است که دندان شیری آماده است تا به زودی بیفتد.

مدت زمان افتادن طبیعی دندان لق از فردی به فرد دیگر متفاوت است. به طور کلی، حدود یک تا دو هفته طول می کشد تا دندان شیری به طور قابل توجهی لق شود و چند روز دیگر طول می کشد تا به طور کامل از لثه جدا گردد. با این حال، این جدول زمانی می تواند بسته به عواملی مانند سن، سلامت کلی دهان و تغییرات فردی متفاوت باشد. توجه به این نکته ضروری است که اگر دندان لق برای مدت طولانی بدون هیچ نشانه ای از افتادن طبیعی باقی بماند، توصیه می شود برای ارزیابی بیشتر با دندانپزشک مشورت کنید.

افزایش سن، عادات غذایی، سبک زندگی متفاوت، فرسودگی دندان، مصرف سیگار و سایر عوامل همگی بر درخشندگی و سفید بودن دندان تأثیر می گذارند. خوشبختانه، روش‌های متعددی برای سفید نگه داشتن دندان‌ها وجود دارد، صرفنظر از اینکه چقدر تغییر رنگ داده‌ اند. اکثر محصولات سفید کننده از مواد شیمیایی برای سفید کردن دندان های شما استفاده می کنند که می تواند برای بسیاری از افراد نگران کننده باشد.اگر می‌خواهید بدون استفاده از مواد شیمیایی دندان‌های خود را سفید نگه دارید، این مقاله چندین گزینه‌ را به شما پیشنهاد می دهد که هم طبیعی و هم بی‌خطر هستند. این موارد عبارتند از:

1.       استفاده از روغن های گیاهی

استفاده از روغن گیاهی یک درمان سنتی است که منشا آن هند است و به منظور بهبود بهداشت دهان و دندان و همچنین حذف سموم از بدن است. این عمل شامل چرخاندن روغن در اطراف دهان برای حذف باکتری هایی است که می توانند به پلاک تبدیل شده و باعث زرد به نظر رسیدن دندان های شما شود.

روغن نارگیل یک انتخاب محبوب است زیرا عطر دلپذیری داشته و در عین حال فواید زیادی برای سلامتی دارد. روغن نارگیل همچنین سرشار از اسید لوریک است که به دلیل توانایی آن در کاهش التهاب و کشتن باکتری ها شناخته شده است. چندین مطالعه نشان داده‌اند که مصرف روغن به صورت روزانه باکتری ‌های موجود در دهان را به همراه پلاک و التهاب لثه کاهش می‌ دهد. استرپتوکوک موتانس یکی از انواع اولیه باکتری های موجود در دهان است که باعث ایجاد پلاک و التهاب لثه می شود. یک مطالعه نشان داد که مصرف روزانه روغن نارگیل به طور قابل توجهی استرپتوکوک موتانس را پس از دو هفته کاهش داد و به اندازه یک دهانشویه ضد میکروبی موثر بود.

تا کنون هیچ مطالعه علمی ثابت نکرده است که روغن های گیاهی، دندان ها را سفید می کند. با این حال، این یک تمرین ایمن است و ارزش امتحان کردن را دارد. بسیاری از مردم ادعا می‌کنند که دندان ‌هایشان بعد از روغن کشیدن منظم سفیدتر و درخشان‌تر می ‌شوند. برخلاف بسیاری از روش‌ های سفید کردن دندان، کشیدن روغن نارگیل دندان ‌ها را در معرض اسید یا سایر موادی که مینای دندان را از بین می ‌برند، قرار نمی‌دهد. این بدان معناست که انجام روزانه آن بی خطر است.

2.       مسواک زدن با جوش شیرین

جوش شیرین دارای خواص سفید کنندگی طبیعی بوده و به همین دلیل است که یک عنصر محبوب در خمیر دندان های تجاری می باشد. این ماده یک ساینده ملایم است که می تواند به پاک کردن لکه های سطحی روی دندان ها کمک کند. علاوه بر این، جوش شیرین یک محیط قلیایی در دهان شما ایجاد می کند که از رشد باکتری ها جلوگیری می نماید.

این روش به گونه ای نیست که دندان های شما را یک شبه سفید کند، اما باید به مرور زمان متوجه تفاوت در ظاهر دندان های خود شوید. یک مطالعه نشان داد که خمیردندان های حاوی جوش شیرین به طور قابل توجهی در کاهش پلاک، التهاب لثه و خونریزی بیشتر از خمیردندان های معمولی بدون جوش شیرین موثر هستند. علاوه بر این، بررسی دیگری به این نتیجه رسید که خمیردندان ‌های حاوی جوش شیرین ممکن است در از بین بردن لکه ‌ها و سفید کردن دندان ‌ها نسبت به سایر انواع خمیردندان مؤثرتر باشند.

برای استفاده از این دارو، 1 قاشق چایخوری (6 گرم) جوش شیرین را با 2 قاشق چایخوری آب (5 میلی لیتر) مخلوط کنید و دندان های خود را با خمیر مسواک بزنید. می توانید این کار را چند بار در هفته انجام دهید.

3.       پراکسید هیدروژن

پراکسید هیدروژن یک عامل سفید کننده طبیعی است که باکتری های دهان شما را نیز از بین می برد. در واقع، مردم سال ‌هاست که از پراکسید هیدروژن برای ضدعفونی کردن زخم ‌ها استفاده می‌کنند، زیرا توانایی بالایی در کشتن باکتری‌ها را دارد. بسیاری از محصولات سفید کننده تجاری حاوی پراکسید هیدروژن هستند، اگرچه غلظت آن ها بسیار بیشتر از آنچیزی است که در خانه استفاده می کنید.

 

هیچ مطالعه ای اثرات شستشو یا مسواک زدن تنها با پراکسید هیدروژن را بررسی نکرده است، اما چندین مطالعه خمیردندان های تجاری حاوی پراکسید را تجزیه و تحلیل کرده اند. یک مطالعه نشان داد که خمیردندان حاوی مقدار بیشتری پراکسید هیدروژن در سفید کردن دندان ‌ها بعد از 12 هفته موثرتر از خمیردندان‌ هایی است که حاوی مقدار کمتری هستند. مطالعه دیگری نشان داد که خمیردندان حاوی پراکسید هیدروژن نسبت به سایر انواع خمیردندان از جمله خمیردندان های حاوی زغال چوب و ساینده در کاهش تغییر رنگ دندان ناشی از قهوه موثرتر است.

با این حال، سوالاتی در مورد ایمنی پراکسید هیدروژن وجود دارد. در حالی که غلظت های بسیار رقیق شده بی خطر به نظر می رسد، غلظت های قوی یا استفاده بیش از حد می تواند باعث تحریک لثه و حساسیت دندان شود. همچنین این نگرانی وجود دارد که دوزهای بالا ممکن است باعث سرطان شود، اما این مورد ثابت نشده است.

یکی از راه های استفاده از پراکسید هیدروژن به عنوان دهانشویه قبل از مسواک زدن است. اطمینان حاصل کنید که از محلول 1.5? یا 3? برای جلوگیری از عوارض جانبی استفاده می کنید. رایج ترین غلظت پراکسید هیدروژن در داروخانه محلول 3? است. می توانید این غلظت را با مخلوط کردن مقادیر مساوی پراکسید و آب تا 1.5 درصد رقیق کنید.

راه دیگر استفاده از پراکسید هیدروژن مخلوط کردن آن با جوش شیرین برای تهیه خمیر دندان است. 2 قاشق چایخوری (10 میلی لیتر) پراکسید هیدروژن را با 1 قاشق چایخوری (6 گرم) جوش شیرین ترکیب کنید و به آرامی دندان های خود را با این مخلوط مسواک بزنید. استفاده از این خمیر خانگی را به یک یا دو بار در هفته محدود کنید، زیرا استفاده بیش از حد می تواند منجر به فرسایش مینای دندان گردد.

4.       مصرف میوه و سبزیجات

رژیم غذایی سرشار از میوه ها و سبزیجات ممکن است هم برای بدن و هم برای دندان مفید باشد. در حالی که آن ها جایگزینی برای مسواک زدن نیستند، میوه ها و سبزیجات ترد و خام می توانند به پاک کردن پلاک هنگام جویدن کمک کنند. توت فرنگی و آناناس دو میوه ای هستند که ادعا می شود به سفید شدن دندان های شما کمک می کنند.

·         توت فرنگی

سفید کردن دندان ها با مخلوط توت فرنگی و جوش شیرین یک درمان طبیعی است که بسیار محبوب شده است. طرفداران این روش ادعا می کنند که اسید مالیک موجود در توت فرنگی تغییر رنگ روی دندان ها را از بین می برد، در حالی که جوش شیرین لکه ها را نابود می کند. با این حال، این درمان به طور کامل توسط علم پشتیبانی نشده است.

در حالی که توت فرنگی ممکن است به لایه برداری دندان های شما کمک کند و آن ها را سفیدتر نشان دهد، اما بعید است که به لکه های روی دندان شما نفوذ کند. یک مطالعه در سال 2015 نشان داد که مخلوط توت فرنگی و جوش شیرین در مقایسه با محصولات سفید کننده تجاری، تغییر رنگ بسیار کمی در دندان ایجاد می کند. علیرغم مطالعاتی که نشان می دهد خمیر توت فرنگی و جوش شیرین تاثیر کمتری بر مینای دندان دارند، استفاده بیش از حد می تواند باعث آسیب شود. برای استفاده از این درمان، یک توت فرنگی تازه را له کنید، آن را با جوش شیرین ترکیب کنید و مخلوط را روی دندان های خود بکشید.

·         آناناس

برخی ادعا می کنند که آناناس می تواند دندان ها را سفید کند. یک مطالعه نشان داد که ژل ساخته شده با بروملین، آنزیمی که در آناناس یافت می شود، می تواند در مقایسه با گروه کنترل به حذف لکه های دندان کمک کند. با این حال، شواهدی وجود ندارد که خوردن آناناس همان اثر را ایجاد کند.

میوه ها و سبزیجات ترد مانند سیب، هویج و کرفس با افزایش تولید بزاق به سفید شدن طبیعی دندان های شما کمک می کنند. بزاق نقش مهمی در محافظت از دندان های شما در برابر لکه دار شدن دارد.

5.       رعایت بهداشت دهان و دندان

مهمترین کاری که می توانید برای دستیابی و حفظ لبخند سفید روشن انجام دهید، این است که عادات بهداشت دهان و دندان را در خانه رعایت کنید. برای اینکه به هدف خود یعنی لبخندی روشن برسید، مهم است که دندان های خود را دو بار در روز و هر بار به مدت دو دقیقه مسواک بزنید. همچنین باید هر روز دندان های خود را به طور کامل نخ دندان بکشید. استفاده از دهانشویه می تواند تنفس تازه ای را ایجاد کند و به سفیدتر شدن دندان ها کمک نماید.

6.       اجتناب از مصرف از غذاها یا نوشیدنی های لک زا

متأسفانه، بسیاری از بهترین غذاها عامل ایجاد لکه هستند. قهوه، نوشابه ها، شراب قرمز، انواع توت ها و سایر غذاهای رنگارنگ می توانند باعث ایجاد لکه های دائمی روی مینای دندان شوند. در حالی که ما به شما پیشنهاد نمی کنیم که این گروه های غذایی را به طور کامل کنار بگذارید، مصرف خود را کاهش دهید یا به سادگی پس از لذت بردن از آن ها، دندان های خود را به خوبی با آب بشویید.

اگر به طور منظم از قهوه، شراب قرمز یا نوشیدنی های گازدار استفاده می کنید، از نی کمک بگیرید. با استفاده از نی دندان های جلویی در معرض این مواد غذایی قرار نمی گیرند. امروزه نی های قابل استفاده مجدد زیادی وجود دارد که این تغییر سبک زندگی را مقرون به صرفه و سازگار با محیط زیست می کند.

7.       استفاده از خمیر دندان سفید کننده

امروزه بسیاری از خمیردندان های موجود در بازار به سفید شدن دندان ها هنگام مسواک زدن کمک می کنند. همه خمیردندان های سفید کننده یکسان ساخته نمی شوند. از دندانپزشک خود بخواهید که بهترین خمیر دندان سفید کننده را به شما معرفی کند.

8.       مصرف آب بعد از خوردن غذاهای رنگدانه دار

شستن دهان با آب بعد از غذا یا نوشیدنی شیرین همیشه یک تمرین خوب است. این امر به ویژه پس از لذت بردن از یک وعده غذایی رنگی بسیار مهم است. شستشو می تواند هر گونه باقیمانده ایجاد کننده لکه را از سطح دندان ها پاک کند.

9.       جلوگیری از آسیب رساندن به مینای دندان هنگام مسواک زدن

هنگامی که مینای دندان یا لایه بیرونی دندان شما آسیب می بیند، دندان های شما بسیار مستعد لکه شدن می شوند. با تمرین تکنیک های صحیح مسواک زدن، می توانید از مینای دندان محافظت کرده و با انجام این کار از لکه های بیشتر جلوگیری کنید. حتما به آرامی مسواک بزنید نه با زور. مسواک زدن سخت تر مساوی با دندان های تمیزتر نیست!

10.   کمک از دندانپزشک برای سفید شدن دندان در خانه

راه حل های سفید کننده زیادی در خانه وجود دارد. با این حال، کیت های سفید کننده دندان خریداری شده در فروشگاه ها ممکن است باعث آسیب دائمی به دندان های شما شود. از دندانپزشک خود در مورد راه حل های ایمن و خانگی سفید کننده دندان برای بهبود رنگ دندان های خود سوال کنید.

11.   سفید کردن حرفه ای دندان

اگر روش های فوق برای سفید کردن دندان موثر نبود یا می خواهید به سادگی به نتایج چشمگیرتری دست یابید، بهتر است سفید کردن دندان های حرفه ای را در نظر بگیرید. سفید کردن حرفه ای ایمن ترین راه برای رسیدن به یک لبخند سفید روشن در مدت زمان کوتاه است. استفاده از مواد کامپوزیت دندان از راه حل های ایمن برای سفید شدن دندان ها در کمترین زمان است.

چند روش طبیعی دیگر برای سفید کردن دندان وجود دارد، اما هیچ مدرک علمی برای اثبات ایمن یا موثر بودن آن ها وجود ندارد که عبارتند از:

·         زغال چوب فعال. ظاهراً مسواک زدن با زغال پودر شده سموم را از دهان بیرون می‌کشد و لکه ‌ها را از روی دندان ‌ها پاک می‌کند.

·         خاک رس کائولن. طرفداران این روش ادعا می کنند که مسواک زدن با خاک رس منجر به به حذف لکه ها از روی دندان ها می گردد.

·         پوست میوه. گفته می شود مالیدن پوست پرتقال، لیمو یا موز روی دندان ها باعث سفیدتر شدن آن ها می شود.

·         سرکه سیب. هیچ مدرکی مبنی بر اینکه استفاده از سرکه سیب به عنوان دهانشویه به سفید شدن دندان های شما کمک می کند وجود ندارد. برعکس، مینای دندان را ضعیف می کند و ممکن است پوسیدگی دندان را افزایش دهد اما طرفداران این روش ادعا می کنند که سرکه سیب دندان ها را به میزان قابل توجهی سفیدتر می کنند، اما هیچ مطالعه ای کارایی این روش را ارزیابی نکرده است.

 

امروزه، یکی از معیارهای زیبایی، دندان‌ های سفید و یکدست است. به همین علت می باشد که افراد اقدامات مختلفی را به این منظور انجام می‌دهند. در این مطلب چندین روش طبیعی برای کمک به سفید شدن دندان ها ارائه گردید. اکثر این درمان ها با از بین بردن ملایم لکه های سطحی روی دندان عمل کرده و لبخند زیبایی را برای شما به ارمغان می آورند.

با این حال، اکثر دندانپزشکان درمان های سفید کننده ای را ارائه می دهند که بسیار قوی تر از این درمان های طبیعی هستند. به عنوان مثال استفاده از مواد بلیچینگ دندان که یکی از روش های سفید کردن دندان ها در کوتاه ‌ترین زمان ممکن با تأثیرگذاری بالا و ایمن است و برای تغییر رنگ شدید دندان موثرتر از سایر روش ها می باشد. لازم به ذکر است که استفاده بیش از حد از هر محصول سفید کننده ای می تواند به دندان ها آسیب برساند. همیشه با دندانپزشک خود در مورد بهترین گزینه، مشورت کنید.

 

بخیه ‌ها، نخ ‌های جراحی استریل هستند که پزشکان و جراحان برای بستن زخم عمیق پس از جراحت یا جراحی استفاده می‌کنند. بخیه ها بافت های بدن را در کنار هم نگه می دارند و به بهبودی کمک می کنند. آنها را معمولاً با استفاده از سوزن در زیر پوست قرار می دهند بخیه های جذبی که به آن ها بخیه های قابل حل نیز گفته می شود، می توانند به طور طبیعی حل شده و با بهبود زخم توسط بدن جذب شوند. بخیه‌های جذبی از موادی ساخته می ‌شوند که بدن می‌ تواند به‌طور طبیعی در طول زمان آن ‌ها را جذب کند. آن ها از موادی مانند الیافی که روده حیوانات را می پوشانند یا پلیمرهای مصنوعی ساخته شده اند که به راحتی در بدن حل می شوند.

فرآیند هیدرولیز در بدن این مواد مصنوعی را حل می کند. هیدرولیز فرآیندی است که در آن آب به رشته های نخ نفوذ می کند و در نتیجه ساختار پلیمری رشته از بین می رود و بخیه ها به مرور زمان از بین می روند. بخیه های قابل جذب مصنوعی با فرآیند هیدرولیز تجزیه می شوند، در حالی که نخ های قابل جذب طبیعی مانند Catgut با واکنش آنزیمی جذب می شوند. آن ها نیازی به برداشتن ندارند، بنابراین پس از بهبود زخم، برای برداشتن بخیه ها نیازی به مراجعه به مطب پزشک نخواهید داشت.

بر خلاف بخیه های ساخته شده از نایلون یا ابریشم، بخیه های قابل جذب نیازی به کشیدن توسط پزشک ندارند. این مسئله باعث می شود آن ها برای بهبود زخم های داخلی و محل های جراحی ایده آل باشند. یکی دیگر از مزایای بخیه های جذبی این است که نسبت به بخیه های غیر قابل جذب، انعطاف پذیرتر هستند. به همین دلیل، پزشکان می توانند زخم را در حالی که شکل آن مطابقت دارد، بخیه بزنند، که برای کمک به بهبود زخم های دندانه دار و محل های جراحی اسفنجی مفید می باشد.

انواع مواد بخیه جذبی

ویژگی ایده آل بخیه های قابل جذب این است که دارای استحکام کششی کافی برای نگه داشتن زخم به طور ایمن و یکنواخت بوده تا بافت به طور سالم رشد کرده و بهبودی محل زخم را در پی داشته باشد. یکی دیگر از ویژگی های مهم این است که مواد بخیه قابل جذب نباید هیچ گونه واکنش آلرژیک یا التهابی را از بدن ایجاد کند. مواد بخیه جذبی به شرح زیر است:

Ø      بخیه های Catgut:

این بخیه های طبیعی و مجازی (شامل یک نخ واحد) هستند که از روده گاو، گوسفند یا بز ساخته می شوند و در اندازه های مختلف (3 تا 0-7) موجود می باشند. بخیه های کتگوت یا ساده یا کرومی هستند. آن ها بخیه های کوتاه مدت قابل جذب بوده که برای بستن کلی زخم ها و در عمل های چشم پزشکی، زنان و زایمان و غیره استفاده می شوند.

قرار گرفتن این ماده در معرض نمک های کرومیک باعث ایجاد پیوند متقاطع الیاف کلاژن و کاهش سرعت جذب با توجه به زمان قرار گرفتن در آن می شود. اتصال عرضی الیاف کلاژن استحکام کششی را در مقایسه با کتگوت ساده بهبود می بخشد، اما کتگوت کرومی هنوز با استحکام کششی اولیه ضعیف مشخص می شود. کتگوت ساده و کرومیک در مقایسه با مواد مصنوعی باعث یک واکنش التهابی مشخص می شود. عفونت و آزادسازی آنزیم‌های پروتئولیتیک می‌تواند منجر به تغییر در نرخ جذب شود و در نتیجه استحکام کششی اولیه را از دست بدهد. بر خلاف مواد بخیه قابل جذب مصنوعی، بخیه کتگوت توسط فاگوسیتوز جذب می شود و این امر توسط تیمار نمک کرومی کند می شود.

Ø      نخ های پلی دیوکسانون:

این نخ های استریل و جراحی از پلی دیوکسانون، پلیمری بی رنگ، کریستالی و زیست تخریب پذیر مشتق شده اند. همچنین معمولاً به رنگ ‌های آبی یا بنفش رنگ تولید می ‌شوند، بنابراین در حین جراحی به راحتی دیده می‌شوند. از آن ها در جراحی های ارتوپدی عمومی، جراحی قلب و عروق کودکان، جراحی پلاستیک و ترمیمی استفاده می شود.

پلی دیوکسانون یک ماده بخیه تک رشته ای مصنوعی و قابل جذب است که در اندازه های مختلف (2 تا 0-9) موجود است. امنیت گره خوبی دارد و کمترین واکنش بافتی را ایجاد می کند. استحکام کششی این ماده مصنوعی بیشتر از سایر مواد مصنوعی قابل جذب حفظ می شود. استفاده از مواد بخیه تک رشته ای به دلیل سفتی نسبت به چند رشته دشوارتر است. ویژگی های جابجایی این ماده برای بخیه تک رشته ای معمولی است. PDS با هیدرولیز پیوندهای شیمیایی پلیمر تجزیه می شود و پس از تقریباً 180 روز کاملاً جذب می شود.

Ø      بخیه های پولی گلکاپرون:

معمولا بخیه های PGCL نامیده می شوند و از گلیکولید و کوپلیمر اپسیلون-کاپرولاکتون، یک پلیمر زیست تخریب پذیر ساخته شده اند. آن ها به دو صورت رنگ شده و رنگ نشده موجود هستند. مشخص شده است که در ابتدا 60? استحکام کششی بیشتری نسبت به بخیه های کتگوت داشته و برای روش هایی که زمان بهبودی کوتاهی دارند بیشتر استفاده می شوند. آن ها همچنین برای ایجاد ظاهری بدون اسکار پس از بهبود بسیار کاربردی می باشند.

پلی گلکاپرون 25 یک ماده بخیه تک رشته ای مصنوعی و قابل جذب است که در اندازه های مختلف (2 تا 0-6) موجود است. امنیت گره بسیار خوبی دارد و کمترین واکنش بافتی را ایجاد می کند. استحکام کششی این ماده مصنوعی در مقایسه با سایر مواد مصنوعی قابل جذب به سرعت از بین می رود، اما مقاومت کششی اولیه آن زیاد است. این ماده به دلیل فقدان سفتی و حافظه، ویژگی های دستکاری استثنایی برای بخیه تک رشته ای دارد. پلی گلکاپرون 25 با هیدرولیز پیوندهای شیمیایی پلیمر تجزیه شده و پس از حدود 120 روز کاملا جذب می شود.

Ø      بخیه های پلی گلاکتین:

بخیه های پلی گلاکتین تک رشته ای نیستند بلکه بخیه های بافته شده (شامل نخ های کوچک به هم بافته شده) از گلیکولید و ال-لاکتید می باشند. نخ های پلی گلاکتین دارای استحکام کششی بالا و زمان جذب طولانی بوده و از آن ها می توان در جراحی های عمومی، پلاستیک و چشم، زنان، اورولوژی، تروماتولوژی، گوارش و اطفال استفاده کرد.

پلی گلاکتین 910 یک ماده بخیه مصنوعی و قابل جذب چند رشته ای است که در اندازه های مختلف (3 تا 0-8) موجود است. دارای امنیت نسبی گره متوسط و حداقل واکنش بافتی است. از دست دادن استحکام کششی این ماده مصنوعی در مقایسه با سایر مواد مصنوعی قابل جذب متوسط تا سریع است (استحکام کششی سریعتر از پلی دیوکسانون و پلی گلیکونات، کندتر از پلی گلکاپرون 25 و با سرعتی مشابه در مقایسه با پلی گلیکولیک اسید از بین می رود. پلی گلاکتین 910 با هیدرولیز پیوندهای شیمیایی پلیمر تجزیه شده و پس از تقریباً 60 روز کاملاً جذب می شود.

Ø      پلی گلیکولیک اسید:

پلی گلیکولیک اسید یک ماده بخیه مصنوعی و قابل جذب چند رشته ای (بافته) و رایج است که در اندازه های مختلف (2 تا 0-6) موجود است. دارای امنیت نسبی گره متوسط است و کمترین واکنش بافتی را ایجاد می کند. از دست دادن استحکام کششی این ماده مصنوعی در مقایسه با سایر مواد مصنوعی قابل جذب متوسط تا سریع است (استحکام کششی سریعتر از پلی دیوکسانون و پلی گلیکونات، کندتر از پلی گلکاپرون 25 و مشابه پلی گلاکتین 910 از بین می رود). پلی گلیکولیک اسید به صورت مواد روکش دار (دکسون II)و بدون پوشش (دکسون اس) موجود است. بخیه پلی گلیکولیک اسید با هیدرولیز پیوندهای شیمیایی پلیمر تجزیه شده و پس از تقریباً 90 روز کاملاً جذب می شود.

Ø      پلی گلیکونات:

پلی گلیکونات یک ماده بخیه تک رشته ای مصنوعی و قابل جذب است که در اندازه های مختلف (2 تا 0-7) موجود است. امنیت نسبی گره خوبی دارد و کمترین واکنش بافتی را ایجاد می کند. این ماده استحکام کششی خود را برای مدت نسبتا طولانی حفظ کرده و قابل مقایسه با PDS و به طور قابل توجهی طولانی تر از پلی گلیکولیک اسید و پلی گلاکتین 910 است. با وجود ترکیب تک رشته ای، کار با آن از بسیاری از مواد مصنوعی دیگر آسان تر است. بخیه پلی گلیکونات با هیدرولیز پیوندهای شیمیایی پلیمر تجزیه و پس از تقریباً 180 روز کاملاً جذب می شود.

کاربرد بخیه جذبی

این بخیه ها به دلیل خواص منحصر به فرد خود بسیار متنوع هستند و این ویژگی منجر به طیف گسترده ای از کاربردها می شود. امروزه انواع بخیه قابل جذب متعددی وجود دارد. مناطق اصلی استفاده از بخیه های جذبی به شرح زیر است:

Ø      زنان و زایمان

Ø      جراحی عمومی

Ø      جراحی چشم

Ø      اورولوژی

Ø      ارتوپدی

Ø      بسته شدن بافت در جراحی اطفال

Ø      بسته های پوستی

Ø      جراحی دستگاه گوارش

Ø      رباط ها

Ø      جراحی فک و صورت

Ø      دامپزشکی

Ø      جراحی پلاستیک

روش های مراقبت از بخیه جذبی

پزشک دستورالعمل‌ های خاصی را برای مراقبت از بخیه‌ های قابل جذب بر اساس نوع بخیه‌ای که استفاده می‌کنند، به شما ارائه می‌دهد. شما باید دستورالعمل های پزشک خود را دنبال کنید. با این حال، به طور کلی قوانینی وجود دارد که باید از آن ها پیروی کرد.

1. ناحیه را خشک نگه دارید. بخیه های قابل جذب در صورت خشک بودن کمتر، زود شکسته می شوند یا عفونی می شوند. اگرچه دوش گرفتن معمولاً بعد از 24 ساعت مشکلی ندارد اما اطمینان حاصل نمایید که بعد از هر بار شستشو ناحیه را خشک کنید.

2. زخم خود را فشار ندهید. از آنجایی که بخیه های قابل جذب به اندازه سایر انواع بخیه ها دوام نمی آورند، باید از فعالیت هایی که می توانند محل را تحت فشار قرار دهند تا زمانی که بهبودی کامل نیافته اید، خودداری کنید.

3. زخم را بررسی نمایید. در صورت مشاهده هر گونه درد، خارش یا بی حسی در اطراف بخیه ها، ممکن است عفونی شده باشد. شما باید بخیه های خود را بررسی کنید تا مطمئن شوید که ناحیه از عفونت در امان است.‌

4. پانسمان را مرتباً عوض کنید. اگر پزشک یک پانسمان جراحی روی بخیه‌ های شما گذاشته است، باید دستورالعمل‌های او را در مورد چند بار تعویض پانسمان دنبال کنید.

سوالات متداول

1. آیا بخیه های قابل جذب برای تمام زخم ها استفاده می شود؟

بخیه های قابل جذب همیشه گزینه ای برای بستن همه زخم ها نیستند. پزشکان زخم را ارزیابی می کنند تا بهترین بخیه را برای استفاده تعیین کنند. بخیه های غیر قابل جذب مانند نخ بخیه سیلک همانطور که از نامشان پیداست ماهیت و جنس متفاوتی دارند و بعد از مدت زمان مشخصی نیاز به برداشتن دارند. آن ها معمولاً از ماده ای ساخته می شوند که در بدن تجزیه نمی شوند و توسط آنزیم های بدن هضم نمی شوند.

2. معایب استفاده از بخیه جذبی چیست؟

پزشکان بر اساس انتخاب شخصی خود و نوع جراحی که انجام داده اید، تشخیص می دهند از چه مدل بخیه هایی استفاده کنند. بخیه های قابل جذب ممکن است به اندازه بخیه های غیر قابل جذب دوام نداشته باشند زیرا در طول زمان حل می شوند. زمانی اعتقاد بر این بود که این نوع بخیه بیشتر از نوع غیر قابل جذب زخم های شما را باز می کند. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که زخم هایی که با استفاده از بخیه های جذبی مهر و موم شده اند، در مقایسه با زخم های غیرقابل جذب شانس کمتری برای باز شدن دارند. بدن شما ممکن است نسبت به بخیه های قابل جذب بسیار حساس باشد، زیرا این ماده را به عنوان یک ماده خارجی تشخیص می دهد. این می تواند باعث واکنش شده و روند بهبود زخم را به تاخیر بیندازد.

3. چقدر طول می کشد تا بخیه های جذبی حل شوند؟

مدت زمان حل شدن بخیه های قابل جذب به مواد بخیه مورد استفاده بستگی دارد. پزشکان مواد بخیه خود را بر اساس مدت زمان لازم برای بهبود زخم انتخاب می کنند. بنابراین، برای مثال، پس از سزارین، پزشک ممکن است ماده بخیه‌ای را انتخاب کند که در عرض چند هفته حل می‌شود، در حالی که ممکن است بخیه ‌ای را انتخاب کند که حل شدن آن چند ماه طول می‌کشد.

4. بخیه های جذبی چه مزایایی دارند؟

مهمترین مزیت بخیه های قابل جذب این است که به مرور زمان در بدن حل می شوند. خاصیت حل کنندگی آن مفید است زیرا جسم خارجی در بدن باقی نمی ماند و بیمار برای خارج کردن آن نیازی به مراجعه به پزشک ندارد. علاوه بر این، گاهی اوقات برداشتن بخیه به دلیل محل قرارگیری بخیه ها می تواند دشوار باشد، بنابراین بخیه های قابل جذب مفید هستند.

بخیه‌های قابل جذب سریع التیام می‌یابند و این مزیت را دارند که جای زخم کمی باقی می‌گذارند. احتمال عفونت نیز با این بخیه ها کمتر است، به خصوص اگر تک رشته ای و مصنوعی باشند. بیشتر آن ها نیز با محلول های ضد باکتری پوشیده شده اند.